مهدی احمدی

زمانی که من تصمیم گرفتم در آزمون آیلتس شرکت کنم
علی رغم اینکه از سطح زبان نسبتاً خوبی برخوردار بودم، نمره گرفتن از مهارت های مختلف هنوز برای من دشوار بود. وقتی با متن های ریدینگ رو به رو می شدم همیشه نوعی سر در گمی رو احساس می کردم و حتی ایده پردازی برای بخش رایتینگ رو خیلی درک نمی کردم. من اسپیکینگم خوب بود ولی واقعا نمی دونستم چطور باید سر جلسه صحبت کردنم رو مدیریت کنم و اصلا قراره به چه شکلی به سوالات جواب بدم. این مسأله نشون میده که این امتحان علاوه بر دانش زبانی، به تکنیک هایی متکی است که جز با راهنمایی کسی که مسلط و آشنا به اون تکنیک ها باشه امکان پذیر نیست. از طرفی گاهی اوقات پیش میاد که علی رغم دانش بالا، استاد توانایی انتقال مطالب و تکنیک ها رو نداشته باشه. اما داستان از زمانی برای من تغییر کرد که دو ماه قبل از امتحان با استاد حاجیان آشنا شدم. ایشون هم تجربه ساعت ها تدریس رو داشت و از رزومه ی خوبی برخوردار بود و هم اینکه یه سری تکنیک ها مبتنی بر ابتکار و تجربه ی خودشون رو به من انتقال داد. از طرفی ایشون خیلی برخورد دوستانه ای با من داشت که باعث می شد من همیشه راحت بتونم همه ی اشکالاتم را راحت با ایشون در میون بگذارم که این مسئله خودش برای کسی که قبل از امتحان دغدغه ی فراوانی برای بخش های مختلف امتحان داره یک مزیت بزرگ محسوب میشه.